Systemy przeciwoblodzeniowe i odlodzeniowe

Zasada działania pneumatycznego systemu odlodzenia

Oblodzenie samolotu może doprowadzić do katastrofy.

Wynika to z faktu, iż odkładający się na skrzydłach lód lub szadź powoduje zwiększenie oporu aerodynamicznego, jednoczesny spadek siły nośnej i wzrost masy samolotu.
Oblodzenie samolotu może być bardzo groźnym zjawiskiem dlatego wiele statków powietrznych wyposażonych jest w systemy przeciwoblodzeniowe (czyli zapobiegające oblodzeniom) oraz systemy odlodzeniowe (usuwanie powstałego oblodzenia).

Aby zdiagnozować zagrożenie samoloty mogą być wyposażane w różnego rodzaju detektory oblodzenia.

Odlodzenie mechaniczne (pneumatyczne) stosowane jest najczęściej w samolotach tłokowych i turbośmigłowych. Sercem układu są gumowe elementy umieszczone na krawędzi natarcia płatów aerodynamicznych. Wtłoczenie powietrza do ich wnętrza powoduje chwilowe uwypuklenie i oderwanie warstwy lodu począwszy od krawędzi natarcia.

Odlodzenie śmigła (elektryczne) polega na podgrzewaniu sekcji płata śmigła, które najbardziej narażone są na oblodzenie. Ogrzewanie zwykle odbywa się naprzemiennie.

Systemy przeciwoblodzeniowe cieplne ogrzewają narażone na oblodzenia części płatowca. Może być to realizowane przez dostarczenie sprężonego powietrza z jednej ze sprężarek turbiny, lub ciepłego powietrza z wymiennika ciepła, gdzie energii dostarczają gorące spaliny.

Płyny przeciwoblodzeniowe stosowane są zarówno na ziemi, przed startem maszyny jak i w powietrzu, gdzie specjalny płyn rozprowadzany jest przez dysze rozmieszczone na krawędzi natarcia. Płynem tym może być glikol choć z opowieści starych mechaników dowiedzieć się można, że bardziej efektywny w powietrzu i użyteczny na ziemi był czysty alkohol etylowy.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Wypadek Pabla

Nie mogę pozbierać myśli. Może pisanie jakoś się do tego przyczyni. Pablo dziś zginął podczas skoku tandemowego. Poznałem go na wyjeździe do Hiszpanii kilkanaście lat temu, gdy robił ze mną swój AFF. Zawsze uśmiechnięty, pełen energii, sypiący dobrej jakości dowcipami jak z rękawa. Podczas szkolenia nie szło mu świetnie, jeden z moich palców nadal jest wykrzywiony po tym, jak łapałem go z obrotów. Zaskoczył mnie wtedy swoją postawą. W żaden sposób nie załamywał się, nie biadolił tylko trenował na ziemi i skakał aż wyszło mu tak, jak tego chciał. Potem miałem okazję przekonać się, że taki miał charakter. Poznałem go jako uporządkowanego i bardzo zadaniowego człowieka. Skrupulatnie realizował swoje zamierzenia. Kilka lat później nauczyłem go jak skakać w tandemie. Na tandemie zakończyło się jego życie. Żona, dwoje małych dzieci. Młody człowiek, więc najpewniej też rodzice. Mama, dzień mamy. Wiem, że los dopada na przeróżne sposoby. Wypadki komunikacyjne, choroby. Co komu pisan

Samolot An-2

An-2 to dwupłatowy samolot wielozadaniowy klasy STOL (Short Take Off and Landing). Długość drogi rozbiegu i dobiegu to około 200 metrów. Antek wyposażony jest w gwiazdowy silnik wolnossący, któremu mocy na małych wysokościach wystarcza do przewożenia niemal dwóch ton balastu. Jednak wraz ze wzrostem wysokości, gdy spada ciśnienie powietrza, brak wystarczającej ilości tlenu dusi koniki mechaniczne z początkowej wartości 1000.

Planowanie lądowania - ważny element bezpieczeństwa

Przygotowanie ścieżki podejścia w danych warunkach atmosferycznych i terenowych powinno być rozpoczęte od obserwacji lądowania innych skoczków. Im mniej doświadczenia, tym wnikliwsza obserwacja. Najlepiej wytypować sobie uczestników skoku, który mają podobnie obciążone spadochrony. To, co będzie szczególnie istotne dla naszego planu to kąt, pod jakim szybują spadochrony na prostej do lądowania. Oczywiście inne kwestie związane z szybowaniem są także istotne. Obserwacja górnego wiatru, jego siły i kierunku. Zwrócenie uwagi na zawirowania powietrza, czy spadochron się „pompuje”, czy pracuje stabilnie. Wreszcie obserwacja zachowania innych skoczków, którzy zawsze stanowią dla siebie nawzajem potencjalne zagrożenie.

Skoki Spadochronowe

Szukaj na tym blogu