Przejdź do głównej zawartości

Budowa spadochronu - freebag

Działanie freebaga to jedna z kluczowych różnic pomiędzy spadochronem głównym i zapasowym. 

Freebag trwale osiadł w polskim słownictwie spadochronowym. Jest to element systemu uprzęży z pokrowcem, w którym ułożona jest czasza spadochronu zapasowego. Dawniej nazwany by został wolna osłona czaszy ale wpływ języka angielskiego na międzynarodowe spadochroniarstwo jest potężny. Można nazwać go również wolną paczką ale słowo ‚wolny’ w przypadku spadochronu awaryjnego może się źle kojarzyć ze spowolnieniem. 

Zalety wolnej osłony spadochronu zapasowego: 

  • Pilocik sprężynowy odbija się od pokrowca przyspieszając otwarcie, 
  • Osłona nie jest połączona z czaszą spadochronu przez co spada zagrożenie zatrzymania procesu otwarcia przy zaczepieniu pilocika o ciało skoczka, 
  • Linki spadochronu ułożone są w kieszeni przyspieszając otwarcie, 
  • Szeroka i długa taśma łącząca pilocik z osłoną 



Dzięki działaniu wolnej osłony spadochron zapasowy możemy otwierać w każdej pozycji ciała. 
Mogę to potwierdzić swoimi doświadczeniami. Na ponad 27 ratowań tylko 7 musiałem zrobić, resztę popełniłem świadomie - obserwując jak działa system. Dzięki temu mogę poprzeć to swoim praktycznym wkładem. 

Natychmiast po oddzieleniu czaszy głównej otwieramy zapas. Nie czekamy na ustabilizowanie sylwetki - zarówno oczekiwanie jak i stabilna sylwetka mogą stanowić zagrożenie. 

Dobrze się dzieje, jeśli skoczkowie mogą popatrzeć na pracę mechanika, przy układaniu spadochronu zapasowego. Dobrze jeśli mogą dotknąć elementów systemu awaryjnego. Najlepiej, jeśli budowę zapasu zaprezentuje się, na początku. Szkolenie AFF to czas, nie tylko na technikę spadania, to czas na zrozumienie, jak działa system spadochronowy. 

Jeśli jesteście posiadaczami swoich spadochronów, to za każdym razem gdy trzeba oddać swój zapas do przełożenia zróbcie trening procedury, wyrwijcie uchwyty, zajrzyjcie do środka. To ważna wiedza.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Wypadek Pabla

Nie mogę pozbierać myśli. Może pisanie jakoś się do tego przyczyni. Pablo dziś zginął podczas skoku tandemowego. Poznałem go na wyjeździe do Hiszpanii kilkanaście lat temu, gdy robił ze mną swój AFF. Zawsze uśmiechnięty, pełen energii, sypiący dobrej jakości dowcipami jak z rękawa. Podczas szkolenia nie szło mu świetnie, jeden z moich palców nadal jest wykrzywiony po tym, jak łapałem go z obrotów. Zaskoczył mnie wtedy swoją postawą. W żaden sposób nie załamywał się, nie biadolił tylko trenował na ziemi i skakał aż wyszło mu tak, jak tego chciał. Potem miałem okazję przekonać się, że taki miał charakter. Poznałem go jako uporządkowanego i bardzo zadaniowego człowieka. Skrupulatnie realizował swoje zamierzenia. Kilka lat później nauczyłem go jak skakać w tandemie. Na tandemie zakończyło się jego życie. Żona, dwoje małych dzieci. Młody człowiek, więc najpewniej też rodzice. Mama, dzień mamy. Wiem, że los dopada na przeróżne sposoby. Wypadki komunikacyjne, choroby. Co komu pisan

Samolot An-2

An-2 to dwupłatowy samolot wielozadaniowy klasy STOL (Short Take Off and Landing). Długość drogi rozbiegu i dobiegu to około 200 metrów. Antek wyposażony jest w gwiazdowy silnik wolnossący, któremu mocy na małych wysokościach wystarcza do przewożenia niemal dwóch ton balastu. Jednak wraz ze wzrostem wysokości, gdy spada ciśnienie powietrza, brak wystarczającej ilości tlenu dusi koniki mechaniczne z początkowej wartości 1000.

Planowanie lądowania - ważny element bezpieczeństwa

Przygotowanie ścieżki podejścia w danych warunkach atmosferycznych i terenowych powinno być rozpoczęte od obserwacji lądowania innych skoczków. Im mniej doświadczenia, tym wnikliwsza obserwacja. Najlepiej wytypować sobie uczestników skoku, który mają podobnie obciążone spadochrony.  To, co będzie szczególnie istotne dla naszego planu to kąt, pod jakim szybują spadochrony na prostej do lądowania. Oczywiście inne kwestie związane z szybowaniem są także istotne. Obserwacja górnego wiatru, jego siły i kierunku. Zwrócenie uwagi na zawirowania powietrza, czy spadochron się „pompuje”, czy pracuje stabilnie. Wreszcie obserwacja zachowania innych skoczków, którzy zawsze stanowią dla siebie nawzajem potencjalne zagrożenie.